τι θυμάμαι

Θυμάμαι το γραφείο του στο Μουσείο.

Την επίπληξη που μου έκανε όταν έγραψα το όνομά του με "ω" αντί για "ο" στο Μανόλης.
Την αγάπη του στη Σίφνο.

στον μανόλη κορρέ, που μου το ζήτησε για τα 40 χρόνια του στο θέατρο

Μια, Δύο
Σαράντα κι Αιώνιες Ωρες
ζωγραφίζεις
τους κύκλους και τις τεθλασμένες μας

Κάθε μέρα
σπάμε καθρέφτες
για να μη βλέπουμε
Κάθε μέρα
μας κοιτάς
σε λίμνη πεντακάθαρη

Δεν υπάρχουν πια Σοφοί

Ποιος μπορεί ν  αγγίζει Χρυσό
και να μην τον κάψει;
Ποιος μπορεί να νιώσει την Ανοιξη;

Βάλε το χέρι σου πάνω μας
και κάνε μια ευχή
Πες τα λόγια σου
κι άφησέ μας να τα επαναλάβουμε

Ψιθύρισέ μας
ότι πιο άγριο φαντάστηκες ποτέ
Αναψε σπίθες
στα Οράματά μας

Μανόλη,
Δεν υπάρχουν πια Σοφοί.
Υπάρχουν.

ίσως βιογραφικό

ΚΟΡΡΕΣ, ΜΑΝΟΛΗΣ

(5.5.1922 - 6.2.1998)

Γεννήθηκε στη Σίφνο το 1922 και πέρασε εκεί τα παιδικά του χρόνια.
Σπούδασε Οικονομικά. Στο θέατρο εμφανίστηκε το 1950 με την κωμωδία «ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΚΑΙ ΣΙΑ» που παρουσιάστηκε από το θίασο Βασίλη Αργυρόπουλου - Γιώτας Λάσκαρη.
Η παρουσία του Μανόλη Κορρέ στο ελληνικό θέατρο χωρίζεται σε τρεις περιόδους:
    * 1948 -1951: Ο Βασίλης Αργυρόπουλος ανεβάζει τρία έργα.
    * 1952 - 1976: Εγκαταλείπει το θέατρο και στρέφεται σε επαγγελματική καριέρα.
    * 1976 ως το θάνατό του: Επιστρέφει στο θέατρο με τα έργα που αναγράφονται πιο κάτω, ενώ συγχρόνως αναλαμβάνει τη Διεύθυνση του «ΚΕΝΤΡΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣ ΚΑΙ ΕΡΕΥΝΑΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ - ΘΕΑΤΡΙΚΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟΥ».

Ηταν παντρεμένος με την Τζούλια Σταυρίδη-Κορρέ από το 1946 και είχε δύο γιους, τον Αλκιβιάδη (Διδάκτορα Οικονομικών του Πανεπιστημίου CITY UNIVERSITY) και τον Ευριπίδη (Δικηγόρο). Διετέλεσε Γενικός Γραμματέας και Πρόεδρος της «ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΘΕΑΤΡΙΚΩΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ», Γενικός Γραμματέας και μέλος του Δ.Σ. του ΕΘΝΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ, Πρόεδρος του Δ.Σ. της ΡΕΞ Α.Ε., ενώ ήταν Πρόεδρος και Αντιπρόεδρος σε έναν μεγάλο αριθμό Επιτροπών που ασχολούνταν με πολιτιστικά θέματα στην Ελλάδα.
Από το 1976 ως το θάνατό του υπήρξε Πρόεδρος του Δ.Σ. του ΘΕΑΤΡΙΚΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟΥ, ασκώντας ταυτόχρονα και τις αρμοδιότητες του Γενικού Διευθυντού.
Εχει τιμηθεί με το Βραβείο Ροντήρη για την προσφορά του στο Ελληνικό Θέατρο και από την Ε.Ε.Θ.Σ. για το έργο του στο «ΚΕΝΤΡΟ ΜΕΛΕΤΗΣ ΚΑΙ ΕΡΕΥΝΑΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ - ΘΕΑΤΡΙΚΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟΥ».

---

Γεννήθηκε στη Σίφνο όπου και πέρασε τα παιδικά του χρόνια. Σπούδασε οικονομικά. Στο θέατρο εμφανίστηκε το 1950 με την κωμωδία «Παπαδόπουλος & Σια» από θίασο του Β.Αργυρόπουλου-Γιώτα Λάσκαρη. Η παρουσία του Μ. Κορρέ στο ελληνικό θέατρο χωρίζεται σε δυο περιόδους: 1948-1951: Ο Βασίλης Αργυρόπουλος ανεβάζει τρία έργα 1952-1976: Εγκαταλείπει το θέατρο κάτω ενώ συγχρόνως αναλαμβάνει τη Διεύθυνση του Μουσείου και Κέντρου Μελέτης του Ελληνικού Θεάτρου, καθήκοντα που ασκεί μέχρι σήμερα.

Στο Nεκροταφείο της Nέας Σμύρνης κηδεύεται σήμερα το απόγευμα ο θεατρικός συγγραφέας Mανόλης Kορρές που πέθανε την Παρασκευή από καρδιακή ανεπάρκεια σε ηλικία 76 χρόνων. H νεκρώσιμη ακολουθία θα ψαλεί στις 4 μ.μ. στην εκκλησία του Aγίου Aλεξάνδρου στο Παλαιό Φάληρο και στη συνέχεια η σορός του θα μεταφερθεί στο νεκροταφείο Nέας Σμύρνης.

Συνδυάζοντας τη σάτιρα με τη συγκίνηση, χρησιμοποιώντας μια γλώσσα απλή καθημερινή, ο Mανόλης Kορρές δημιουργούσε αληθινούς ήρωες και καταστάσεις αντλώντας από το διπλανό του περίγυρο. Tον τρόπο γραφής του τον είχαν εύστοχα χαρακτηρίσει «θεατρικό αντιρεπορτάζ».

Aξίζει να θυμηθεί κανείς τη πιο γνωστή θεατρική του επιτυχία το '78 στο θέατρο «Kάβα». Hταν το «Οίκος ευγηρίας η Eυτυχισμένη Δύσις» σε σκηνοθεσία Σταμάτη Xονδρογιάννη. Eνα έργο ουμανιστικό με ευαισθησία και γέλιο που άγγιζε τα προβλήματα αυτών που ζουν στα γηροκομεία σατιρίζοντας τον αντιανθρώπινο μηχανισμό τους. Οπως και το τελευταίο του έργο «H κατάληψη», που παίχτηκε στο Eθνικό Θέατρο τον Iανουάριο του '94 σε σκηνοθεσία Eύης Γαβριηλίδη. Hταν γύρω από την παράσταση που ετοίμαζαν οι τρόφιμοι ενός ψυχιατρείου που απαγόρεψε ο διευθυντής της κλινικής και στη συνέχεια να επαναστατήσουν εκείνοι. «Οι έχοντες ψυχικά νοσήματα είναι έξοχοι άνθρωποι. Σε εντυπωσιάζουν πολλές φορές με το χιούμορ και την εξυπνάδα τους», είχε πει τότε.

Eργα του μεταφράστηκαν στα αγγλικά, γαλλικά, ρωσικά, ιταλικά, βουλγαρικά, φλαμανδικά («Οίκος ευγηρίας», «Tο διπλανό κρεβάτι», «Eπικίνδυνο παιχνίδι»).

Για μεγάλο διάστημα ήταν πρόεδρος της Eταιρείας Θεατρικών Συγγραφέων βοηθώντας σημαντικά στην προώθηση του ελληνικού έργου. Eκεί όμως που δόθηκε ψυχή και σώματι ήταν το Θεατρικό Mουσείο, όπου διετέλεσε για 20 χρόνια διευθυντής του. Συνεχώς πάλευε γι' αυτό το «ναό μνήμης» όπως το έλεγε, προσπαθώντας να το οργανώσει όσο το δυνατόν καλύτερα (η βοήθεια της πολιτείας ήταν πάντα πενιχρότατη). Θυμόμαστε πόσο καμάρωνε όταν εγκαταστάθηκαν κομπιούτερ για την καλύτερη πρόσβαση των μελετητών και γενικότερα των ενδιαφερομένων στο θεατρικό αρχείο.

Δύο βιβλία του εξωθεατρικά είχαν κυκλοφορήσει τον τελευταίο καιρό. Tο μυθιστόρημα «Φυλής 380» όπου καταπιανόταν με κοινωνική ευαισθησία με τα προβλήματα των κοριτσιών με τα «ροζ φωτάκια», αλλά κι αυτά των γειτόνων τους. Kαι «H Kεράτσα μου» με ηθογραφικά-σατιρικά χρονογραφήματα γύρω από το νησί του, τη Σίφνο.

Hταν παντρεμένος από το '46 με την Tζούλια Σταυρίδη-Kορρέ και έχει δύο γιούς, τον Aλκιβιάδη και τον Eυριπίδη. Θα τον θυμόμαστε πάντοτε απλό, ευγενικό, χιουμορίστα, εγκάρδιο. Eναν άνθρωπο που αγαπούσε το ελληνικό θέατρο, πάντα πρόθυμο να δώσει πληροφορίες γύρω απ' αυτό στους συντάκτες που χρειάζονταν τη βοήθειά του.

«Hταν άνθρωπος που έχει προσφέρει μεγάλες υπηρεσίες στο πεδίο τόσο του λόγου της αφήγησης όσο και του αναπαραστατικού λόγου όχι μόνο με το καλλιτεχνικό του έργο, αλλά και στη διοίκηση σημαντικών οργανισμών, όπως το Θεατρικό Mουσείο, η EEΘΣ και το Eθνικό Θέατρο», αναφέρει σε ανακοίνωσή του ο υπουργός Πολιτισμού Eυάγγελος Bενιζέλος.

Tο Σάββατο σ' όλες τις σκηνές του Eθνικού Θεάτρου τηρήθηκε ενός λεπτού σιγή στη μνήμη του (ήταν για κάποια χρόνια δραστήριο μέλος τους Δ.Σ. του). Ο διευθυντής του Eθνικού Nίκος Kούρκουλος με ανακοίνωσή του τον χαρακτηρίζει «υποστηρικτή του θεάτρου που υπηρετούσε με το γέλιο τα κοινωνικά δράματα και ζητήματα που ορίζουν τη ζωή του Eλληνα πολίτη τα τελευτταία 30 χρόνια». Θυμίζει ακόμη σε σχέση με τη συνεργασία του με το Eθνικό ότι «ήταν από εκείνους τους σεμνούς αγωνιστές του θεάτρου που πάλεψε με την πένα και τις απόψεις του για να το στηρίξει».

Γ.E.B.

http://www.hri.org/E/1998/98-02-09.dir/keimena/art/art3.htm

έργα

Α. ΘΕΑΤΡΙΚΑ ΕΡΓΑ:

«Παπαδόπουλος και Σία» (Κωμωδία)     Θίασος Αργυρόπουλου     1950
«Δάνεισέ μου τη γυναίκα σου» (Κωμωδία)     Θίασος Αργυρόπουλου     1951
«Ζωή στην επαρχία» (Ηθογραφία)     Θίασος Αργυρόπουλου     1952
«Οίκος Ευγηρίας» (Σάτιρα)     Θέατρο Αλώνι     1978
«Το διπλανό κρεβάτι» (Σάτιρα)     Θίασος Λαική Σκηνή     1980
«Το πατάρι» (Σάτιρα)     Θέατρο Πολύτεχνο     1982
«Τι θα γίνει με το γέρο» (Σάτιρα)     Θέατρο Αθηνά     1983
«Επικίνδυνο παιχνίδι»     Εθνικό Θέατρο     1985
«Πλατεία Ομονοίας» (Σάτιρα)     Ζωντανό Θέατρο     1986
«Λουμπάγκο» (Σάτιρα)     ΔΗΠΕΘΕ Ρόδου     1988
«Ο Μίδας έχει αυτιά γαϊδάρου» (Σάτιρα)     Εθνικό Θέατρο     1989
«Αίσχος» (Σάτιρα)     Θίασος Θύμιου Καρακατσάνη     1990
«Κατάληψη» (Σάτιρα)     Εθνικό Θέατρο     1994
«Το πείραμα» (έχει ενταχθεί στο πρόγραμμα του Εθνικού Θεάτρου για το 1998)
Τα περισσότερα έργα του έχουν μεταδοθεί από το ραδιόφωνο και την τηλεόραση
της ΕΡΤ.

Β.ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΕΣ ΣΕΙΡΕΣ:

«Η απέναντι όχθη»     ΕΤ1     1986
«Οι εντιμότατοι»     ΕΤ1     1990
«Πωλείται αγάπη»     ΕΤ1     1992

Γ. ΤΗΛΕΤΑΙΝΙΕΣ:

«Χριστούγεννα στη θεμωνιά»     ΕΡΤ     1976
«Το τίμημα του παράδεισου»     ΕΡΤ     1988
«Η παγίδα»     ΕΡΤ     1990
«Οιδίπους Τύραννος»     (CBA, Αμερική)     1988
«Χωρίς ταυτότητα»     ΕΤΙ     1989
«Αδιέξοδο» («No way out»)     ΕΤ1     1991


ΜΕΤΑΦΡΑΣΜΕΝΑ ΕΡΓΑ:

«Οίκος Ευγηρίας»     (Αγγλικά, Ρωσικά, Τουρκικά, Γαλλικά, Ιταλικά, Λιθουανικά, Βουλγαρικά, Φλαμανδικά).
«Το διπλανό κρεβάτι»     (Αγλλικά, Τουρκικά, Βουλγαρικά, Γαλλικά)
«Επικίνδυνο παιχνίδι»     (Αγγλικά, Γαλλικά)
«Ο Μίδας έχει αυτιά γαϊδάρου»     (Αγγλικά, Φλαμανδικά)


ΕΧΟΥΝ ΑΝΕΒΑΣΘΕΙ:

Στην Κύπρο:     Όλα σχεδόν τα έργα του.
Στην τέως Σοβιετική Ενωση: «Οίκος Ευγηρίας»
Στην Τουρκία (Κων/πολη):     «Το διπλανό κρεβάτι», «Οίκος Ευγηρίας»
Στην Αμερική:     «Οίκος Ευγηρίας», «Επικίνδυνο Παιχνίδι»
Στην Αυστραλία:     Όλα σχεδόν τα έργα του.
Στη Βουλγαρία:     «Οίκος Ευγηρίας»
Στον Καναδά:     «Λουμπάγκο»
Στην Ολλανδία:     «Οίκος Ευγηρίας», «Ο Μίδας έχει αυτιά γαιδάρου»


ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ:

Ο Μανόλης Κορρές είχε ασχοληθεί και με τη λογοτεχνία και είχε γράψει πάνω από 300 διηγήματα, καθώς και έναν μεγάλο αριθμό ευθυμογραφημάτων που μεταδόθηκαν και από το ραδιόφωνο.
Ενας τόμος με τίτλο «Η παγίδα» (Εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ) ήταν η πρώτη συλλογή διηγη μάτων του.
-«Φυλής 380β» (Μυθιστόρημα), Εκδόσεις ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ 1996
-«Η Κεράτσα μου» (Ευθυμογραφήματα), Εκδόσεις ΡΟΔΑΚΙΟ 1997

για τον Μανόλη

Μανόλης Κορρές

ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ του τόνου ΚΩΣΤΑΣ ΓΕΩΡΓΟΥΣΟΠΟΥΛΟΣ Ο Μανόλης Κορρές, που κηδεύσαμε προχτές, ήταν μια αξιοσημείωτη παρουσία στο νεοελληνικό μεταπολεμικό θέατρο. Όπως μου δόθηκε συχνά η ευκαιρία να το διατυπώσω σε ομιλίες μου, άλλοτε σε ΔΗΠΕΘΕ, άλλοτε σε ιδιωτικές παραστάσεις κι άλλοτε σε διαλέξεις, είχε μια ξέχωρη σταδιοδρομία όπου παρατηρούσε κανείς εμφανώς δύο φάσεις· ανάμεσά τους μεσολαβούσε ένα συγγραφικό κενό ενός τετάρτου αιώνος. Ο Κορρές άρχισε την καριέρα του δίπλα στον Αργυρόπουλο και ευδοκίμησε σε έργα από αυτά που ονομάζουμε φαρσοκωμωδίες. Σ' αυτό το είδος οι μαστόροι διακρίνονται για τους καταιγιστικούς ρυθμούς, τη γλωσσική ακρίβεια της καθημερινής λαλιάς και την εύστοχη ατάκα. Από την άλλη, η δομή των έργων ανάγεται στην επιθεώρηση, είναι ένα νούμερο αναπτυγμένο ή συρραφή νούμερων. Μετά την αγρανάπαυση, ο Κορρές μάς αιφνιδίασε με έργα που τα ονομάσαμε «καταγγελίες και ρεπορτάζ». Εκκινούσε από ένα εμφανές κοινωνικό πρόβλημα (τους οίκους ευγηρίας, τα νοσοκομεία, τον τζόγο, την περίθαλψη τψν ψυχασθενών κ.λπ.) και με τη μαεστρία του παλιού είδους, τη γοργή γραφή και τους αδρούς χαρακτήρες δημιουργούσε έργα κοινωνικής κριτικής και καταγγελίας των θεσμών. Ο Κορρές ευδοκίμησε σ' αυτό το είδος και είδε τα έργα του να επαναλαμβάνονται και να παίζονται στο εξωτερικό. Βαθύς γνώστης των ηθών και της γλωσσικής περιουσίας της γενέθλιας γης του, της Σίφνου, έγραφε στον Τύπο του νησιού γλαφυρές, λαογραφικές, πιπεράτες και ηθογραφικότατες ιστορίες γεμάτες χιούμορ και γλωσσικό πλούτο. Το μακροχρόνιο πέρασμά του από το Θεατρικό Μουσείο έδειξε την οργανωτική του ιδιοφυΐα. ΤΑ ΝΕΑ , 11/02/1998